Žabljak se može pohvaliti da je najviše urbano naselje na Balkanu, smešten čak na 1456 metara nadmorske visine na planini Durmitor u severnoj Crnoj Gori, a u njegovoj blizini se nalazi i najdublji kanjon u Evropi, reke Tare. Grad Žabljak je mesto od oko 4.500 stanovnika, a okružuje ga čak 18 jezera i 23 planinska vrha, koje van zimske sezone prekrije oko 1500 vrsta različitog bilja i ocvetalog i prolistalog drveća, tako da je ovaj grad, svojim lepotama koje nudi, interesantan posetiocima preko cele godine. Manifestacije poput „Dana planinskog cveća“ i „Angel kup“ samo su neke od turističkih ponuda Žabljaka, dok brojni manastiri i crkve u blizini grada obogaćuju razvoj sakralnog turizma, a neizbežno splavarenje obližnjom rekom Tarom jedinstven je događaj i svakako posebna atrakcija za turiste, posebno one željnih avanture koja diže adrenalin u venama. Osim fantastičnog prirodnog ambijenta u kome je smešten, Žabljak se diči i bogatstvom životinjskog sveta, što nije ostalo neprimećeno kad zaljubljenika u lov i ribolov.
Arhaičan naziv Žabljaka bio je Varezina voda, što je verovatno bilo zbog jakog izvora vode oko koga se kasnije formiralo naselje. Usledilo je ime Hanovi, što je u prevodu sa turskog označavalo mesto gde se odmaraju tgovački putnici, a današnji naziv Žabljak, prema predanju potiče od žaba koje svake godine svojim oglašavanjem nepogrešivo najavljuju dolazak proleća i zvanično nosi naziv ovog mesta od 1870 godine. Tokom Drugog svetskog rata, čitava tadašnja varoš na mestu današnjeg Žabljaka je bila spaljena. Izgoreli su sva domaćinstva, ustanove tako da ništa od ovog malog planinskog naselja nije ostalo osim pepela. Žabljak se sa vremenom postepeno izgrađivao da bi danas postao centar zimskog turizma u Crnoj Gori i prestonica prve ekološke države na svetu. U okolini Žabljaka se nalazi veliki broj sela čija je starost veoma različita, neka od njih postoje već vekovima. Doseljenici, koji su formirali ova naselja uvek su birali pogodnija staništa, dajući prednost plodnom tlu za setvu i zelenim livadama. Najveći broj sela je prilično retko naseljen, odnosno kuće su dosta udaljene jedna od druge, čak i po više stotina metara. Neredak je slučaj i da se sela dele na gornje i donje, pa im sa vremenom takva imena i ostanu, a po nepisanom pravilu donje je selo uglavnom starije dok bi gornje nastalo kasnije.
Zime na Žabljaku i okolini su tipične planinske, duge i hladne, dok su leta relativno kratka i sveža, a neretko jeseni budu i toplije od proleća. Prosečna godišnja temeperatura u Žabljačkom kraju je između 2 i 8 stepeni, a oko 120 dana su pod snegom, prosečne visine od oko 15 centimetara, idealnih za sve ljubitelje sportskih aktivnosti na snegu. Zanimljivo je da se u višim predelima Durmitora i preko celog leta mogu videti nanosi snega, a u području Kalice sneg gotovo nikada ne kopni pa se može čak iskusiti i jedinstven fenomen skijanja usred leta. Tokom leta je Žabljak veoma zanimljivo odredište i zaljubljenicima u planinarstvo, jer na njemu postoje čak 22 obeležene planinarske staze, ukupne dužine oko 2000 km, kojima se pešači u dužini od 1 ili 2 sata, oko Crnog jezera, odnosno 6 do 7 sati, do najvišeg vrha Durmitora – Bobotovog Kuka, visokog 2525 metara.
Napisao: Aleksandar Devetak