Kotor je grad, opština i luka smeštena na krajnjem severnoistočnom delu Bokokotorskog zaliva u Crnoj Gori. Grad je opasan starim, 5 kilometra dugim zidinama (visokim do 20 a širokim i do 10 metara) kroz koje se u grad ulazi na troja vrata, a od 1979. zaštićen je od strane UNESCO-a kao svetska kulturna baština.
Ime Kotor potiče od srednjovekovnog latinskog naziva Catarum, koji se pojavljuje i u oblicima Decadaron, Dekatera, Cathera, Cathara i sl. Kao grčko naselje nastao je još u III. veku pre nove ere, da bi ga početkom V. veka porušili Goti, a nakon propasti Zapadnoga Rimskog Carstva, zajedno sa Bokom kotorskom pripao je Vizantiji. U VII. veku postao je najvažniji grad celoga zaliva, a srednjem veku bio je autonomna komuna, koja je imala svoga kneza i tri veća, a punu autonomiju uživao je pod srpskim vladarima Nemanjićima. Tokom mletačko-osmanskih ratova Kotor se utvrdio snažnim odbrambenim zidinama pa je postao jedno od venecijanskih centara otpora Turskoj okupaciji.
Kroz čitav Kotor prostiru se građevine, isprepletane uličicama i trgovima, koji svojim arhaičnim izgledom podsećaju na neka davno minula vremena. Na jednom od trgova Starog grada, koji je i najpoznatiji deo Kotora, gde se čuva kotorska istorija, kultura i tradicija, nalazi se i katedrala Sv. Tripuna, spomenik romanskoj kulturi sa elementima vizantijske arhitekture, jedan je od prepoznatljivih simbola grada. Ova katedrala je kroz vekove preživela čak i nekoliko zemljotresa, pa se i njen izgled, sa vremenom, menjao.
Kao najznačajniji spomenik i simbol Starog grada, katedrala Sv. Tripuna, sadrži bogatu riznicu dragocenosti među kojima su pozlaćeni oltar, barokne freske, veliki broj ornamenata izuzetne vrednosti. Crkva Svetog Nikole je najznačajnija pravoslavna crkva u Kotoru, smeštena u severnom delu starog grada. Crkva Svetog Luke, koja potiče iz XIII veka, podignuta je za vreme vladavine srpske dinastije Nemanjića. U centralnom delu Starog grada smeštena je i crkva Svetog Mihaila, koja u danasnjem obiku datira još sa kraja XIV veka, a u istočnom delu Starog Kotora nalazi se crkva Svete Ane (iz XII veka).
Čuvena Crkva Svete Marije Koleđate, (Gospe od zdravlja), u Kotoru je još poznata kao crkva Svete Ozane, podignuta je početkom XIII veka. Ispod nje je otkrivena i najstarija arheološki pronađena građevina – ranohrišćanska bazilika iz VI veka, a pomenutim spomenicima treba dodati i gradski toranj na najvećem gradskom trgu Od oružja, koji potiče sa početka XVII veka, sa čuvenim stubom srama ispred njega, i satnim mehanizmom u okviru građevine. U blizini tornja je i Kula gradske straže, Kneževa palata, kao i Gradsko pozorište, koje je prvo na Balkanu počelo sa radom još u XIX veku.
Uspinjanje do tvrđave Sveti Ivan ili kako je Kotorani češće zovu San Đovani, počinje stepenicama (tzv. serpentinama) sa istočnog dela starog Kotora, koje se penju do samog vrha tvrđave na 280 metara nadmorske visine. Još je jedan razlog zbog kojeg se tvrđavu San Đovani treba posetiti, jeste fantastičan pogled na čitav Kotorski zaliv sa impresivnom slikom luke Kotora koja je u letnjim mesecima preplavljena luksuznim brodovima, jahtama i jedrenjacima. Kotor je čuven i po velikom broju palata koje danas simbolizuju raskošan život imućnih Kotorskih porodica u srednjem veku.
Palata Beskuća nastala je sredinom XVIII veka, građena u jednostavnoj formi, bez mnogo dekorativnih elemenata, sa gotičkim portalom koji predstavlja pravo remek-delo. Ova je palata pripadala porodici Beskuća koja se krajem XVIII veka posebno uzdigla i dobila plemstvo. Obližnja palata Bizanti jednom je fasadom okrenuta ka Trgu Od oružja, a drugom prema ulici koja vodi ka Trgu od brašna.
Nastala je u XIV veku, a nakon zemljotresa 1667. godine, promenila je svoj prvobitan izgled, dodato je severno krilo palate, tako da sada oba krila palate povezuju unutrašnje dvorište sa stepeništem koje čitavoj palati daje renesansni oblik. Ulicom pored palate Bizanti dalje se dolazi do Trga od brašna koji je dobio ime po magacinima za brašno, koji su se ranije tu nalazili i na njemu su smeštene palate porodica Pima i Buća.
Palata Pima je nastala nakon zemljotresa 1667, a njen ulazni portal sa terasom građen je u renesansnom stilu, dok su prozori i gornji balkon, koji leži na 12 konzola, u baroknom stilu. Iznad glavnog portala nalazi se grb porodice Pima, koji pridržavaju dva anđela. Tačno nasuprot palate porodice Pima smeštena je palata porodice Buća, jedne od najznačajnijih porodica u Kotoru. Palata je sagrađena početkom XIV veka, da bi nakon oštećenja u potresu 1667. godine, ponovo obnovljena i dobila oblik kakav ima i danas, od nekada raskošne palate građene u gotskom stilu ostala je samo jedna bifora sa zapadne strane, vidljiva jedino sa gradskih zidina.