Herceg Novi – grad sunca, cveća, slikara i pisaca
Herceg Novi je grad prepoznatljiv po brojnim prirodnim i kulturno-istorijskim lepotama, po ambijentu, po mimozama i skalinama (skaline ili skale su lokalni naziv za stepenice). To je i grad „sunca“ zbog velikog broja sunčanih dana u godini (preko 200 sunčanih dana godišnje). Prepun bujnog zelenila, Herceg Novi skriva mnogobrojne vrste egzotičnog cveća i tropskih biljaka. Krajem januara čitav grad odiše mirisom žuto-zelenih mimoza, tako da je i fešta pod nazivom „Praznik mimoze“ posvećena upravo ovom cvetu.
Jezgro Herceg Novog je njegov Stari Grad opasan bedemima koji su većim delom dobro očuvani. Stari Grad krase crkve i palate nastale u raznim epohama istorije. Neke od njih su Sahat kula (1667), Kanli kula (1483), tvrđava Španjola (1538) ili tvrdjava Forte Mare (1687)… Naravno, ovo je samo deo prebogate kulturne baštine ovog znamenitog grada.
Zidovi tvrđava Citadela, Forte Mare, Španjola i Kanli kula šest vekova čuvaju grad. Ne propustite priliku da se popnete se na Hercegnovske zidine, divite se otvorenom moru sa jedne strane i najvećem zalivu Sredozemnog mora sa druge strane – baš takav je geo-strateški položaj ovog grada.
Herceg Novi je jedan od najmlađih gradova u ovom delu jadranske obale ali uprkos tome, onipak ima veoma prebogatu istoriju i kulturno nasleđe. Obzirom da se nalazi između Kotora i Dubrovnika, nije imao drugog izbora osim da „procveta“ u biser nalik spomenutima.
Herceg Novi je nekada bio deo Mletačke provinicije Albania Veneta iu tom period su nazivao Castelnuovo (ital. Novo utvrđenje). Njegov osnivač je bosanski kralj Tvrtko prvi koji ga je podigao 1382. godine pod imenom Sveti Stefan a u prkos Dubrovačkom monopolu nad solju. Iz tog razloga se ovaj grad još naziva i „Grad od soli“.
Današnje ime, Herceg Novi nosi po svom vladaru, Tvrtkovom nasledniku Hercegu Stjepanu Vukiću Kosači.
Turci su ga osvojili u 15. veku i vladali skoro do kraja 17. veka, sa kratkom pauzom u 16. veku kada je 2 godine bio u posedu Španije. Oslobodili su ga Mlečani i držali sve do propasti Mletačke Republike na kraju 18. veka.
Posle toga su se u kratkim periodima kao vladari Herceg Novog smenjivali Austrijanci, Rusi i Francuzi, sve dok grad nije ušao u sastav Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Za vreme drugog svetskog rata, grad su okupirali prvo Italijani pa Nemci, a oslobođen je 1944.
Zahvlajujući dominaciji različitih nacija u razlličitim epohama grad posjeduje izvanrednu raznovrsnost arhitektonskih stilova.