Crna Gora je osim po prirodnim lepotama, izuzetno poznata i kao zemlja u kojoj se jako dobro jede, najbolji dokaz za to su kršni momci Crnogorci i jedre, zdrave devojke Crnogorke, koje se od malih nogu hrane zdravo i bogato. Bez ikakve ljubomore, svim posetiocima Crne Gore, domaćini nesebično nude ono najbolje od domaće kuhinje uz neizostavnu želju „Dobro Vam učinjelo“. Bogatstvo prirode, reljefnih oblika i klimatskih zona u Crnoj Gori, oblikovali su i raznovrsnu kuhinju, podeljenu na tri „zone“: primorsku, kuhinju središnjeg dela i planinsku kuhinju. Italijanski uticaj na tradicionalna jela u kontinentalnom delu Crne Gore i njenoj jadranskoj obali vidljiv je u načinu pripremanja hleba, mesa, sira, vina i alkoholnih pića, supa i čorbi, palente, punjenih paprika, ćufti, priganica, raštana… Sa druge strane uticaj potiče i iz nasleđa Turskih obitavanja na ovim prostorima i ogleda se u pripremanju sarme, musake, pilava, pita, bureka, ćevapa, kebaba, baklave…, dok je uticaj kontinentalnog dela Evrope najviše traga ostavio na pripremanju dezerata: krofni, džemova, brojnih vrsta biskvita i kolača.
Preporuka je da se „ispoštuje“ prirodan red stvari, odnosno, da se u planinskom okruženju uživa u primerice jagnjetini sa ražnja, a na morskoj obali u plodovima netom izvađenim iz plavih dubina Jadrana. Ipak neka od „opštih mesta“ se uvek podrazumevaju, bar kada je nacionalna kuhinja u Crnoj Gori u pitanju, ma gde god bili, za predjelo se služi gotovo uvek kozji sir sa maslinama ili pršuta (najčešće Njeguška, direktno sa Cetinja) uz koju idealno idu neka od nacionalnih pića poput lozove rakije ili autohtonih vina – vranac i krstač. Primorska kuhinja počiva na ribi, već pomenutim maslinama, odnosno maslinovom ulju, kao i upotrebi žitarica i začinskih trava. Riba se priprema na više načina, a osnovni su: na gradele (sa roštilja), lešo, brodet i pržena. Tokom pečenja riba se premazuje aromatičnim travama i služi se uz preliv od maslinovog ulja u koji su naseckani beli luk (češnjak) i peršun, a najčešće se poslužuje sa kuvanom blitvom i krompirom. Jelo Brodet je svetski specijalitet koji se pravi od više vrsta ribe, povrća i maslinovog ulja, dok u Crnoj Gori postoji jedna specifična vrsta brodeta, takozvani brodet nad brodetima koji se pravi samo od sardela.
Zahvaljujući bogatim pašnjacima Durmitora, Sinjajevine i Bjelasice, mlečni proizvodi i meso sa planina crnogorskog severa pravi su generator životne energije. Jagnjetina pod sačem, razne vrste divljači, uz nezaobilazne kačamak i cicvaru, dva jela koja se izvanredno dopunjuju s domaćim kis(j)elim mlekom, tek su deo lepeze kuhinje koju ovaj deo Crne Gore ima da ponudi svakom sretnom namerniku. Od mlečnih proizvoda, uz već pomenute kačamak i cicvaru, treba pomenuti: Grušavinu – pitki specijalitet od ovčijeg mleka, razne vrste sireva (kravlji, ovčiji, kozji), kajmak iliti skorup. Med je također, zahvaljujući bogatim biljnim vrstama zbog, kojih Crna Gora slovi za pravi mali raj kada je pčelarstvo u pitanju, gotovo neizostavan deo svake trpeze. Pite su također veoma popularna i hranljiva jela u Crnoj Gori, a najpoznatije su zeljanica – od zelja i drugog povrća, sirnica – bogata punjenjem od sira i jajeta, krompiruša – od krompira i luka i uzljevak ili izljevuša – koja se dobija pečenjem smese, bez tzv. kora.
Mnoga od jela koja se nude u gotovo svim restoranim nemaju taj ekskluzivitet da potiču baš iz Crne Gore ali su se kroz godine spletom različitih uticaja već „odomaćila“ i bio bi pravi greh ne pomenuti ih kao deo ponude i crnogorske kuhinje. Tu su pre svih razne vrste čorbi od povrća (u koje gotovo neizostavno ide i neka vrsta mesa), Japraci (kuvano juneće meso sa pirinčem), sarma, punjene paprike, đuveč, pilav, razne vrste kobasica, Podgorički popeci (pohovano teleće meso sa punjenjem od sira i pršute), a od dezerata: baklave, razne vrste džemova (pekmeza), slatko od raznih vrsta voća itd.